Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej
w Kąkolówce

HISTORIA SZKOŁY

Na podstawie artykułu dr Małgorzaty Kutrzeby „Kąkolówka dawniej i dziś” zawartego w książce pod redakcją ks. Piotra Jamioła.

Pierwsza szkoła w Kąkolówce, zlokalizowana obok dzisiejszego cmentarza, została wybudowana przez mieszkańców wsi i oddana do użytku  21 października 1875 roku. Była  prawdopodobnie drugą, po błażowskiej, szkołą ludową na terenie gminy. Znajdowały się w niej dwie izby mieszkalne dla nauczyciela, kuchnia, spiżarka, klasa szkolna, kancelaria gminna i areszt. Również i wyposażenie sali lekcyjnej jak na owe czasy było dobre. W klasie znajdowało się 12 ławek uczniowskich, stół, 2 krzesła, szafka na książki, 2 tablice, w tym jedna czarno lakierowana.

 W 1911 roku wybudowano nową murowaną szkołę, która znajdowała się w miejscu obecnego dziś asfaltowego boiska do koszykówki. Całkowity koszt inwestycji wyniósł 18 500 koron, a złożyły się nań: Krajowy Fundusz Budowy Szkół – 12000 koron, gmina (mieszkańcy wsi) – 5653 korony, obszar dworski 846 koron. Był to pierwszy murowany budynek we wsi. Mieścił wewnątrz dwie sale lekcyjne i mieszkanie dla nauczyciela. Mimo dobrych warunków lokalowych i dużej ilości dzieci władze lokalnej oświaty wciąż borykały się z problemami kadrowymi.

 Latem 1914 roku wybuchła I wojna światowa. W Kąkolówce rok szkolny 1914/1915 pozornie zaczął się normalnie. Dzieci przyszły do szkoły 1 września, ale do pracy nie zgłosiło się wielu nauczycieli – żołnierzy. Już 17 – 18 września nauka w szkołach została przerwana. Wznowiono ją 1 czerwca 1915 roku, lecz do końca wojny jeszcze kilkakrotnie ją przerywano, szczególnie w zimie. Szkoła w Kąkolówce miała poważny problem z frekwencją (dzieci nie miały ciepłych ubrań, butów) i z zaopatrzeniem w opał, na wszystko brakowało funduszy. Były to problemy wspólne dla wszystkich  szkół w okolicy i Polsce. 

 Wielu młodych kończyło naukę w szkole powszechnej na 2-4 klasach, choć państwo polskie wprowadziło ustawowo obowiązkową powszechną siedmioklasową szkołę podstawową. Nasza szkoła w latach 20-tych otrzymała prawo nauczania w zakresie 6 klas.

Nauczyciele rozumieli, iż dużo zależy od wizerunku szkoły w środowisku i współpracy ze społecznością lokalną. Pracowano też nad podniesieniem poziomu kulturalnego osób starszych, nie objętych już obowiązkiem szkolnym.

Szkoła w latach kryzysu gospodarczego pełniła również funkcje opiekuńcze. Pieniądze na dożywianie dzieci uzyskiwano od Rady Rodziców i Polskiego Komitetu Pomocy Dzieciom i Młodzieży.

Nadszedł rok 1939 - wybuchła wojna. Mimo to lekcje odbywały się. W Kąkolówce naukę rozpoczęto w październiku 1939 roku, ale już końcem listopada naukę przerwano z powodu mrozów i braku opału. Sytuacja ta powtarzała się przez cały okres okupacji. Edukacja młodzieży w zakresie szkoły powszechnej trwała jednak nieprzerwanie w formie tajnego nauczania.

Po pięciu latach okupacji rozpoczął się nowy rok szkolny, w którym dało się zauważyć zwiększony nabór do wszystkich klas. W roku szkolnym 1948/49 do 7 klas uczęszczało łącznie 263 dzieci. Pojawiły się problemy kadrowe i lokalowe, dlatego latem 1953 r. rozbudowano istniejący budynek kancelarii wiejskiej, wzbogacając go o dwie izby szkolne, korytarzyk i pokój nauczycielski. Dzieci i młodzież uczyły się w dwu budynkach i przepełnionych salach.

W roku 1957 zapadła o budowie nowej szkoły. Zawiązano Komitet Budowy Szkoły. 13 kwietnia 1959 roku wmurowano kamień węgielny i przystąpiono do pracy. Rozpoczęta z inicjatywy społecznej budowa wpasowała się w lansowany wówczas projekt władz PRL „Budowy tysiąca szkół na tysiąclecie państwa polskiego”. W ramach tego zadania państwo brało opiekę i udzielało znaczącego wsparcia finansowego. Mieszkańcy Kąkolówki uzyskali z funduszu połowę kwoty, na jaką opiewał kosztorys budowy placówki, czyli 725 tysięcy złotych. Sami zobowiązali się wypracować drugie tyle w robociźnie i materiałach.

Nowa szkoła została oddana do użytku 23 lipca 1961 roku. Właśnie wtedy nastąpiła zmiana patrona ze św. Jana Kantego na imię Marii Konopnickiej.

Zatrudnieni w niej nauczyciele podejmowali nowatorskie formy pracy z młodzieżą, powstał wówczas zespół muzyczny i chór szkolny.

Szkołę wciąż upiększano i urządzano pracownie. W latach 70 – tych zostaje zainstalowane centralne ogrzewanie w miejsce ogrzewania piecowego. Natomiast w latach 90-tych budynek szkoły przeszedł potrzebny remont - wymieniono  pokrycie z dachówki na blachę. Przeprowadzono też szereg modernizacji wnętrza budynku i łazienek oraz wybudowano przy szkole asfaltowe boisko do koszykówki.

W roku szkolnym 1999/2000 zostaje wprowadzona reforma oświaty, skutkiem której zostaje zmniejszona liczba klas obowiązujących w szkole podstawowej z ośmiu na sześć.

Nasza szkoła zawsze była i jest podporządkowana jednemu celowi - dobru ucznia. Dzieci zdobywają tu nie tylko wiedzę i umiejętności potrzebne na dalszych etapach kształcenia, ale mają  możliwość rozwijać swe różnorodne zainteresowania podczas zajęć pozalekcyjnych. W czasie długoletniej działalności szkoła zapisała w kronikach  wiele wspaniałych osiągnięć swoich wychowanków. Do najbardziej znaczących należą sukcesy w konkursach przedmiotowych i artystycznych oraz zwycięstwa na zawodach sportowych.  

Uczniowie chętnie przebywają  w szkole. Z przyjemnością przekraczają jej próg mamy, ojcowie, babcie i dziadkowie na przygotowywane dla nich uroczystości. Gościmy nawet całe rodziny na organizowanym z okazji Dnia Dziecka festynie, połączonym z Festiwalem Piosenki Towarzyskiej.

  Kierownicy i dyrektorzy Szkoły Podstawowej w Kąkolówcy